Η οξιά (Fagus)

Η οξιά ή φηγός (Fagus) είναι ένα γένος δέκα ειδών φυλλοβόλων δέντρων που συναντώνται στην Ευρώπη, Ασία και Βόρειο Αμερική τα δάση των οποίων απαρτίζονται από την Ιαπωνική οξιά, την Κινεζική οξιά, την Αμερικάνικη οξιά, την Οξιά της Ταϊβάν, την Ιαπωνική οξιά (Ιαπωνική γαλάζια οξιά), την Οξιά την μακρόσχημη, την Οξιά την λάμπουσα, την Μεξικανική οξιά και τέλος την Ανατολική και Δασική οξιά. Στην Ελλάδα πιο συγκεκριμένα συναντούμε την Δασική οξιά και την Οξιά την ανατολική που σχηματίζει πυκνοφυή μεγάλα δάση κυρίως στα βουνά της Στερεάς Ελλάδας, της Θεσσαλίας και της Βόρειας Ηπειρωτικής Ελλάδας.

Η Οξιά είναι ένα αρκετά μεγάλο δέντρο, μέχρι 35 μέτρα ύψος, φυλλοβόλο με κορμό ευθύ, λείο, ομαλό και με λεπτό φλοιό. Η οξιά σε νεαρή ηλικία είναι κωνική ενώ όταν το δέντρο γεράσει μετατρέπεται σε πλατιά θολωτή. Φυτρώνει σε υψόμετρο από 500 μ. μέχρι 1800 μ. για αυτό και στην περιοχή του Μετσόβου η Οξιά υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες.

Το ξύλο της οξιάς έχει πολλές χρήσεις: η ξυλεία, από οξιές με υψηλό κορμό, αφού πρώτα υποστεί στέγνωμα για να ελαττωθεί το μειονέκτημα της ελαστικότητας, είναι κατάλληλη για την τορνευτική, την επιπλοποιία κλπ. ενώ μπορεί ακόμα να χρησιμοποιηθεί  ως καύσιμη ύλη καθώς παράγει εξαιρετικό κάρβουνο. Αξίζει να σημειώσουμε πως σπουδαία είναι και η χρήση του κρεοζώτου στη φαρμακευτική ως αποχρεμπτικού βακτηριοστατικού, το οποίο παράγεται κατά την ξηρή απόσταξη του ξύλου της οξιάς.

Πιο συγκεκριμένα στον τομέα της τορνευτικής, το ξύλο της οξιάς είναι το πιο κατάλληλο μεταξύ άλλων, λόγω της μεγάλης ανθεκτικότητας που έχει , της λείας και καθαρής επιφάνειας που διαθέτει, καθώς και των πολύ ωραίων χρωματισμών που εξωτερικεύει. Οι μεγάλες διαστάσεις των κορμών δίνουν την ευχέρεια στους κατασκευαστές να εκμεταλεύονται ένα μεγάλο μέρος του ξύλου δημιουργώντας έτσι ένα φανταστικό αποτέλεσμα, πρωτότυπων χειροποίητων ξύλινων αντικειμένων τόσο για χρήση όσο και για διακόσμηση!